Życie to jedno wielkie pasmo niespodzianek.

Strony

Strona główna
Spis treści
Bohaterowie
Pytania do bohaterów
Polecane strony

Pytania do bohaterów

Wyślij pocztą e-mail Wrzuć na bloga Udostępnij w X Udostępnij w usłudze Facebook Udostępnij w serwisie Pinterest

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Strona główna

Subskrybuj: Posty (Atom)

Zawieszenie

Z przykrością muszę was powiadomić, że zawieszam bloga na czas nieokreślony.

Opowiadanie na podstawie Akademii Wampirów.
Pojawić się mogą sceny +18 oraz wulgaryzmy.
Zachęcam do komentowania.

Cytaty:

"- Moja córeczka - mruknął. - Zaledwie osiemnastolatka, a już została oskarżona o popełnienie morderstwa, pomagała kryminalistą i ma na koncie więcej ofiar niż większość strażników przez całe życie. - Urwał. - Nie mógłbym być bardziej dumny." Abe Mazur

"Ostatecznie reguły są po to, by je łamać."

"-O nie! Kazaliście Christianowi wysadzić starożytne posągi.
-Oczywiście, że nie-żachnął się Eddie. Był wstrząśnięty, że mogłam zasugerować taką okropność. -Moroje władający ogniem potrafiliby ocenić, czy to zrobił.
-Jestem pod wrażeniem-przyznałam. Powinnam mieć więcej wiary w ich zdrowy rozsądek. No, niekoniecznie.
-Użyliśmy C4."

"-Cześć, Mason, co się tak gapisz? Wyobrażasz sobie, jak wyglądam nago? Radzę, żebyś odłożył tę przyjemność na kiedy indziej.
(...)- Sam o tym zdecyduje, Hathaway. Prowadzę dzisiejszą lekcję.
-Ach, tak?-odparowałam- Hm. W takim razie możesz sobie wyobrażać, co chcesz.
-Moim zdaniem zawsze miło byłoby oglądać cię nago. -wtrącił Eddie."

"– Już jestem miły – odparł lekko. – Czy zdajesz sobie sprawę, jak bardzo chciałbym teraz zapalić? Ale nie zrobię tego. Cierpię jak mężczyzna z powodu głodu tytoniowego, a wszystko dla ciebie. Sądzę jednak, że powinienem być ostrożniejszy w twojej obecności. Podobnie w obecności twojego szalonego tatusia.

Jęknęłam na wspomnienie widoku Adriana siedzącego u boku Abe’a.

– Boże. Naprawdę musisz się z nim prowadzać?

– Jest fantastyczny. Lekko niezrównoważony, ale fantastyczny. Świetnie się dogadujemy. – Adrian otworzył przede mną drzwi. – Na swój sposób on także jest twardy. Kto inny nosi takie szaliki? Wyśmiano by każdego, ale nie Abe’a. On dołożyłby prześmiewcom równie skutecznie jak ty. Właściwie... – nieoczekiwanie wyczułam zdenerwowanie w głosie Adriana. Przyjrzałam mu się ze zdziwieniem.

– Co?

– No... Abe twierdzi, że mnie polubił, lecz nie pozostawił mi złudzeń. Wyjaśnił, co mi zrobi, jeśli cię skrzywdzę. – Skrzywił się. – Przedstawił mi to opisowo ze wszystkimi szczegółami. Zaraz potem zmienił temat i zaczął żartować. Lubię go, ale jest dość przerażający."

"– Nareszcie zdobyłaś licencję na zabijanie. Najwyższy czas.

Odwróciłam się i napotkałam rozbawiony wzrok Christiana Ozery, dawnego wroga, który stał się moim dobrym przyjacielem. Tak dobrym, że w porywie entuzjazmu objęłam go serdecznie. Nie spodziewał się tak wylewnego powitania. Tego dnia zaskakiwałam wszystkich.

– Spokojnie! – Christian cofnął się, oblewając się rumieńcem. – Kto by pomyślał? Jesteś jedyną dziewczyną, która wzrusza się na myśl o zabijaniu. Nie chcę nawet myśleć, co robicie z Iwaszkowem, kiedy jesteście sami.

– I kto to mówi? Widziałam cię w akcji."